Kunstinstuut Kelly In Rotterdam. Ze hebben als missie de ideeën en het werk van hedendaagse beeldende kunstenaars en cultuurmakers te presenteren en te bespreken. Toen wij er waren was er een tentoonstelling over water waar zowel kunstenaars als studenten aan hadden gewerkt - heel verfrissend dat dit beide getoond werd. Het werk was afwisselend; je kon luisteren, kijken, voelen. Kortom; niet je typische ‘white cube-gallery.”. Het instituut past een praktijk van collectief leren toe. Dit betekent dat verschillende vormen van kennis ruimtelijk inzichtelijk worden gemaakt en dat informatie gesocialiseerd wordt. Publieke betrokkenheid is een intrinsiek onderdeel, vandaar dat er ook veel scholen etc. Langskomen en ze ook educatief materiaal maken.’ Bron; https://www.kunstinstituutmelly.nl/nl/
Jessie Tam:
Kunstenaars stellen steeds meer vragen omtrent ‘goverance’ en de manieren waarop zeggenschap en verantwoordelijkheden in de maatschappij georganiseerd zijn. Een voorbeeld hiervan is het onafhankelijke collectief ‘Struggling Art Space’ door oprichter Jessie Tam dat tentoonstellingen, publicaties, projecten en workshops organiseert. Wat mij aanspreekt aan dit collectief is dat ze het kunstenaarschap of zichzelf niet verheerlijken, maar ze juist samen komen om elkaar te ontmoeten en om ‘struggles’ met elkaar te delen. In plaats van zich te focussen op succes en perfectie, zoeken zij naar mogelijkheden om zich te verhouden met competitieve, vastliggende systemen. Samen onderzoeken zij naar de plek van een kunstenaar, zowel binnen als ook buiten de kunstwereld. Bovenstaande probeer ik ook te implementeren in mijn artistieke praktijk en hoop ik volgend jaar [als ik een gecombineerd onderzoek ga doen naar collectiviteit] nog meer te kunnen uitdiepen.


Arita Baaijens:

https://www.aritabaaijens.nl/:

‘Wat mij trekt, is ergens naar toe gaan en niet weten hoe het afloopt.’

"Arita Baaijens groeide op in Ede en studeerde biologie in Amsterdam. Na zeven jaar werken gaf ze haar baan als milieubioloog op om een onzeker avontuur in de Egyptische woestijn aan te gaan. Ze kocht kamelen en leerde in de woestijn te overleven. Als enige Westerse vrouw bereisde ze gedurende een periode van vijftien jaar met haar eigen karavaan kamelen de Sahara. De zelfgezochte eenzaamheid veranderde haar kijken op het leven. In het kale landschap van zand en rotsen valt de mens terug op het pure bestaan. Als de tijd niet kan worden opgevuld met economische en culturele activiteiten komt een mens vanzelf tot reflectie. De confrontatie met de leegte kan beangstigend zijn, maar eenzaamheid maakt ook krachtig. In de woestijn leerde Arita Baaijens angst voor het onbekende om te zetten in een positieve kracht. Als je niemand om hulp kunt vragen bedenk je vanzelf oplossingen. Waar niets is kenmerkt het ontbreken van gereedschap de ware meester.

Internationale erkenning en prijzen
Arita Baaijens ontving internationaal erkenning en prijzen voor haar onderzoek naar de betekenis van landschap. Haar veelzijdige manier van werken past niet in een hokje, werkend op het snijvlak van wetenschap, literatuur, natuur en technologie breekt zij muren tussen disciplines voortdurend af. In 2014 werd zij onderscheiden met de internationale Women of Discovery Humanity award en verkoos de Spaanse Geografische Sociëteit haar tot Traveler of the Year 2014. In 2020 ontvingen zij en Ambassade van de Noordzee de Groeneveldprijs voor hun bijzondere inzet voor natuur en landschap, en voor het kritische, afwijkende geluid dat zij laten horen. Baaijens is lid van de Royal Geographical Society en werd geportretteerd in onder meer The Modern Explorers (2013, Thames and Hudson) en de tentoonstelling ‘Gewoon Stoer’ (2018, Margriet/Amsterdam Museum). Over haar reizen publiceerde zij onder meer het bekroonde boek ‘Desert Songs’ en bestsellers ‘Een regen van eeuwig vuur’, ‘Woestijnnomaden’ en ‘Zoektocht naar het paradijs – Een onderzoek naar waarheid en werkelijkheid in het hart van Centraal-Azië’ (shortlist Jan Wolkersprijs 2016). In september 2018 verscheen ‘Paradijs in de Polder – Wat landschap je vertelt’ (Atlas Contact). “Een geschenk uit de hemel”, reageerde hoogleraar en ecoloog Theunis Piersma enthousiast.

Woestijn
Gedurende 1988-2004 vormt de woestijn een constante in het leven van Arita Baaijens. Maandenlang zwerft ze elke winter met haar eigen karavaan kamelen door de woestijn van Egypte en Soedan. Vaak solo, soms in het gezelschap van nomaden. In de boeken ‘Een regen van eeuwig vuur’, ‘Oase Farafra’, ‘Woestijnnomaden’ en ‘Desert Songs’ beschrijft ze haar passie voor de woestijn die ze liefheeft en vreest. De boeken zijn een ode aan kamelen, vergezichten, nomaden en ontdekkingsreizigers. Tegelijkertijd vertelt Baaijens ook over een innerlijke reis, een rite de passage of queeste. Wie ben je en hoe sterk ben je als je nergens op terug kunt vallen? Waar liggen je grenzen? Ze trekt de woestijn in om antwoorden te vinden en de ervaringen veranderen haar voorgoed.

Siberië
Na twee decennia zand en kamelen lokt Siberië. In het Altaigebergte zoekt de ontdekkingsreizigster naar het legendarische Shambala, een verborgen paradijs omringd door ijzige bergen ergens ten noorden van de Himalaya. Door ontmoetingen met lokale herders en sjamanen raakt ze geïntrigeerd in hun rotsvaste geloof in natuurgeesten en bezielde natuur. Als bioloog vraagt ze zich af hoe het kan dat een heel volk een andere werkelijkheid lijkt te ervaren dan zijzelf. Kan landschap de geest kunnen beïnvloeden? En bezit wetenschap het monopolie op waarheid? Een nieuwe expeditie en een experiment moeten uitkomst bieden. In 2013 omcirkelt de reizigster het hele Altai gebergte te paard, vijftienhonderd kilometer door moeilijk bereikbare gebieden in Kazachstan, China, Mongolië en Rusland. De reis en de uitkomst van het experiment zetten haar leven behoorlijk op zijn kop en tegelijkertijd weer op de rails.

Nederland
Het boek ‘Zoektocht naar het paradijs’ (2016) over de expeditie en haar onderzoek naar betekenis van landschap in Siberië werd een bestseller en de opgedane inzichten krijgen een vervolg. Nog in datzelfde jaar 2016 reisde Baaijens naar de heilige Karakolvallei in de Altai om een deep map experiment uit te voeren met een team van wetenschappers, kunstenaar en bewoners uit de regio. Ook bezocht ze Ierland om een virtual reality film te maken over de band van twee Ierse boeren met hun land. Eind 2016 reisde ze naar Papoea Nieuw Guinea waar zij in de hooglanden onderzocht welke betekenis de bewoners van het tropische bos toekennen aan het bos dat zowel hun thuis is als ook hun ‘supermarkt’. In 2017 startte Arita een project in eigen land: Paradijs in de Polder, wat landschap je vertelt. Met bewoners, onderzoekers, beleidsmakers, doeners en denkers onderzoekt zij onze omgang en verbinding met natuur, natuur die wij ondergeschikt maken aan onze wensen. In 2018 verschijnt het werkboek ‘Paradijs in de polder, wat landschap je vertelt’ (2018, Atlas Contact). En in 2020 initieert zij het filosofisch taalexperiment ‘Taal voor de toekomst, in gesprek met de Noordzee’. Taal laat zien wat we belangrijk vinden en onze woordenschat is karig bedeeld met gevoelswoorden voor natuur en landschap. Met het oog op een toekomst die goed is voor mensen en andere levende wezens beoogt het nieuwste project het herwilderen van onze technocratische taal. Met behulp van een lerende taalmachine en in co-creatie met de Noordzee, woordkunstenaars en publiek verkent het project op succesvolle wijze de contouren van een vernieuwende poëtisch-ecologische taal."

Wat vind ik inspirerend:

* Zoeken naar nieuwe verbindingen tussen mens en natuur of mens en de ander
* Deep Mapping om een holistisch beeld weer te kunnen geven
* Het multidisciplinaire handelen van zowel rationeel als intuïtief, zowel boeken schrijven als op expeditie
* Haar reflectieve vermogen
* Boek: Paradijs in de polder (2018) Arita Baaijens






MAMA is een platform voor visuele cultuur in Rotterdam. Jong talent kan zich daar ontwikkelen door middel van producties en presentaties op het grensvlak van beeldende kunst en populaire cultuur. MAMA realiseert presentaties, tentoonstellingen, boeken en tijdschriften, performances, masterclasses en events, in de eigen showroom, online en op locatie, lokaal en internationaal.

Wij zijn hier tijdens onze trip naar Rotterdam heengeweest dit jaar. Het voelt als een broedplek en een springplank en een leuke organisatie om een keer vrijwilligerswerk te doen of om een keer te exposeren.


Van hun website:
MAMA’s programma is geworteld in jeugd- en populaire cultuur en speelt zich af in die gebieden waar bredere culturele ontwikkelingen – van sociale, maatschappelijke, technologische of economische aard – zichtbaar worden binnen de hedendaagse kunstpraktijk. Nieuwe tendensen ontstaan immers vaak buiten de institutionele sfeer; on- en offline, in de privésfeer of het publieke domein. Dit is de omgeving waar collectieve activiteit het best gedijt en waar cultuur en creativiteit zich manifesteren zonder toestemming van ‘het instituut’. MAMA volgt de ontwikkelingen van een jonge generatie kunstenaars op de voet: Deze in huis halen, ondersteunen, ontwikkelen en tonen is waar MAMA zich hard voor maakt.



Podcast:Kunsthuis SYB 'Paradys'
https://arcadia.frl/projecten/paradys/podcast/?cn-reloaded=1


"In de eerste aflevering – ‘TIJD’ – gaan Liza Voetman en Vanessa Van ’t Hoogt in gesprek met curator Hans den Hartog Jager, de Litouwse kunstenaar Augustas Serapinas en twee performers van het werk van Alexandra Pirici in de Ekokathedraal. Hoe ervaren de kunstenaars de paradijselijke omgeving van Oranjewoud? En hoe ontvouwen de werken zich naarmate de 100 dagen vorderen? In de podcast wordt afwisselend in het Nederlands en Engels gesproken." -

Interessant:
* Cultuur/natuur/kunst -> verbinding + samen thematisch ingevuld, maar toch differentatie

* Hoe lang wil de bezoeker verblijven in bepaalde situaties? Kunstenaars + organisatie dagen de bezoeker uit

* Uit de white cube omgeving -> in de natuur.


Kunstenaar Yasser Ballemans.

Hij faciliteert allemaal ontmoetingen tussen verschillende mensen door middel van rituelen, doet veel sociale kunstprojecten en vervult een andere rol dan de typische ‘autonome’ kunstenaar. Hij komt voor in de podcast ‘KUNST IS LANG (en het leven is kort)’ Aflevering 204 >Duurt 40 min.

SITE >> CLICK <<


Interessant:

* rituelen als kunstdiscipline
* Maatschappelijke verbinding en betekenis
* rol van de autonome kunstenaar bevragen
* Samen tot vorm komen met anderen
Kunstenaar Pilar Mata Dupont
Bezocht in Rotterdam tijdens excursie

https://www.pilarmatadupont.com/Info-CV-Contact;
"Latinx visual artist and filmmaker Pilar Mata Dupont (b. 1981) has a complex and multifaceted practice spanning film, installation, performance, and photography. Her research driven, but highly intuitive practice delves into the fallibility of structures of history and memory. Her Argentinean background and upbringing in Australia, Argentina, and Brunei Darussalam – all settler states or former colonies – serve as a lens through which she frames her work, and her home of seven years in the Netherlands has become a recent focus of investigation.

Using modes of distancing, obfuscation, and fragmentation, she re-imagines histories, memories, and texts, creating alternative readings that question the construction of dominant narratives that shape Western society. Drawing from her background working as an actor and singer she uses a playful lexicon of theatre and cinema in her work as a bridge to varied audiences."

Interessant:
* Onderzoekende kunstenaar. Komt d.m.v. artistiek onderzoek tot vorm en inhoud
* Maakt verbindingen tussen persoonlijke thematiek en maatschappelijke/universele thematiek
* Hoe vertel je een narratief -> Inspirerend hoe deze kunstenaar dit aanpakt.
‘Ik’ en de ‘Ander’
Het ik bestaat niet alleen uit zichzelf, volgens de joodse filosoof, Emmanuel Levinas (1906-1995). Hij vatte zijn theorie over de ander min of meer samen in de zin “Ik word ik in het aangezicht van de ander.” (Filosofie Magazine, 2022) De drijvende kracht hierachter is dat je in relaties met anderen tot ontplooiing komt, doordat je telkens opnieuw je eigen positie moet bevragen. De ontmoeting met de ander is dus ook een ontmoeting met jezelf volgens Levinas. Hij denkt dat niet jijzelf maar juist de ander jou aanspreekt, appelleert en een plaats geeft in de wereld.

1. Filosofie Magazine. (2022, 24 mei). Emmanuel Levinas. Geraadpleegd op 22 juni 2022, van https://www.filosofie.nl/filosofen/emmanuel-levinas/

Het ontmoeten van de ander
Als we de ander proberen te ontmoeten, vervallen we vaak in het reduceren van het perspectief van de ander tot iets wat voor ons bekend, inzichtelijk of begrijpelijk is. Het is daarom nog wel eens moeilijk de ander er te laten zijn, zonder te vervallen in een volledig willen begrijpen – een antwoord. Het één tegen het ander afzetten kan van groot belang zijn, omdat je dan via het andere kunt reflecteren op wat jij vindt. Je kunt op die manier je positie bepalen, of zoals Levinas zegt, jezelf ontmoeten. Maar als je niet openstaat voor de ander, en de ander reduceert tot wat jij al kent, zul je vast blijven zitten en niet ontmoeten. Je laat de ander op die manier namelijk niet anders zijn, waardoor knap het lastig wordt die ander nog te ontmoeten. Dit heb ik ook ervaren aan het begin van mijn onderzoek naar spiritualiteit (2021). Ik verviel aan het begin snel in zwart-wit denken en vond het lastig mij echt open te stellen naar de ander, vooral als die ander vaak ver weg stond van mijn eigen principes of overtuigingen. Gaandeweg raakte ik mij hier bewuster van. Door de ander anders te laten zijn vul ik de ‘ruimte’ niet alleen meer met mezelf, maar ontstaat er een ‘tussenruimte’, waarin we elkaar wellicht kunnen ontmoeten.

Post-humanisme en de Ander
De ontwikkelingen die er momenteel in de kunstwereld spelen rondom ‘governance’ sluiten aan op het Post-humanisme. Wat mij aanspreekt aan deze stroming is dat de mens niet langer als het middelpunt wordt gezien - zoals bij het humanisme - maar als een onderdeel wordt gezien van een complex en alomvattend systeem. (1) Kunstenaars zien steeds meer in dat je het in je eentje niet gaat redden, maar je juist samen verder komt. Om buiten deze vaste structuren van systemen te komen beginnen burgers en kunstenaars ‘commons’. Dit zijn plekken waar nog vrije ruimte bestaat en waar mogelijkheden zijn om je los van de structuren van systemen en (soms) vastgeroeste instituten te bewegen. ( Coumans en Sikko Cleveringa, 2019) (2).In het kunstwoordenboek wordt een systeem omschreven als; “De behoorlijke samenhang van gelijksoortige dingen; de verbinding van vele onder elkander samenhangende delen, welke een geheel uitmaken; een leerstelsel.” Deze definitie sluit aan bij hoe ik de ander zie. Ik ben niet het middelpunt, maar een onderdeel van een non-hiërarchisch geheel.


(1) Nuyens, A. (2016b, april 30). Posthumanisme: wat is het? (En waarom zou je emancipatie van dingen willen?). De Correspondent. Geraadpleegd op 26 juni 2022, van https://decorrespondent.nl/4414/posthumanisme-wat-is-het-en-waarom-zou-je-emancipatie-van-dingen-willen/378377340572-23724176

(2) Coumans, A., & Cleveringa, S. (2019). Een nieuwe positie van kunstenaars Maatschappelijke vraagstukken als motivatie. Boekman. Geraadpleegd op 26 juni 2022, van https://www.boekman.nl/wp-content/uploads/2022/04/BM118_Coumans_Cleveringa.pdf


Robin Wall Kimmerer, onderwijshoogleraar Milieu- en Bosbiologie en schrijver van Braiding sweetgrass (2013) schetst in de podcast OBeing een voorbeeld van de belemmering die taal kan zijn in het ontmoeten van de ander. Zij vertelt dat de Latijnse namen van planten ons vaak maar heel weinig vertellen. Het vertelt ons misschien iets over hoe een plant eruitziet, maar het zegt vaak niks over de manier waarop de plant groeit, connecties legt, kennis heeft of over hoe de plant bijdraagt. We kunnen met een naam [of woord] misschien wel iets zeggen, maar nooit een volledig, holistisch beeld laten zien.
Naast de ‘ander’, ons medemens, is voor mij de ander ook het ‘andere’. Het landschap van het ritueel, een plant, een dier, of een ander subject, zorgt er bij mij net zo goed als bij een ‘ander’ mens voor dat ik blijf (be)vragen.
DUURZAAMHEIDSWEBSITES EN LINKS EDUCATIE
Gebruikt voor mijn lessen bij Terra. Ik ben een begeleider voor het project 'in de kas' waar studenten van de opleiding Groen&bloem 8 week lang stagelopen op het suikerterrein en een kas gingen bouwen. Ik gaf les in duurzaamheid en innovatie. Mijn lessen waren vooral ingericht op duurzaamheid toegankelijk en leuk te maken, omdat ze duurzaamheid vaak als een drempel ervaarden.

De websites die ik heb gebruikt als inspiratie waren o.a.;

http://www.omslag.nl/wonen/ondersteuning.html
Verzamelwebsite voor allerlei duurzame alternatieven/initiatieven

VERF
* https://toverleven.cultu.be/verf-ieder-zijn-eigen-recept
* Schilderij met earth pigments / natuurlijke pigmenten
https://www.youtube.com/watch?v=JUBLHwBDBeU&ab_channel=JonnaJinton

KUNSTLESSEN - NATUUR
* https://struinkunst.nl/category/creatief/kunstlessen/

KLEI
Engobe: https://www.jacqcupp.nl/2020/11/21/gekleurde-engobe-of-te-wel-kleislib-maken/
Zelf klei delven: https://www.aahhceramics.nl/blog/336768_going-local-zelf-klei-delven-in-eigen-omgeving
1:https://www.thisiscolossal.com/2015/10/ceramic-flower-sculptures-and-tiles-by-angela-schwer/
2:https://www.thisiscolossal.com/2015/10/plaster-cast-plant-fossils-rachel-dein/

ECO PRINT
https://www.youtube.com/watch?v=xxKVW7gTfVo&ab_channel=CreativeHome%26Garden

Mediamatic: instelling voor nieuwe ontwikkelingen in kunst en cultuur.
Deze organisatie bestaat sinds 1983 en houdt zich bezig met
natuur, biotechnologie en -kunst en organiseren lezingen, workshops en kunstprojecten.

"Bij Mediamatic zijn we altijd opzoek naar nieuwe ontwikkelingen in de maatschappij. We zijn geïnteresseerd in hoe kunst, design en wetenschap samensmelten en hoe we dit kunnen gebruiken om te experimenteren met nieuwe (levende) materialen. We dagen de zintuigen uit en nemen de perceptie van voedsel, afval en onconventionele materialen als pis, bacteriën en schimmels onder handen. De processen die hieraan te pas komen zijn in essentie duurzaam en we dragen dan ook enthousiast bij aan een circulaire economie.We organiseren lezingen om te onderzoeken en te leren hoe kunst, design en wetenschap kunnen samengaan en we kijken naar hoe onze zintuigen, zoals smaak en geur, onze associaties en emoties beïnvloeden. Tijdens het Odorama gebruiken we geuren om het publiek door deze aromatische wereld te leiden, terwijl er tijdens de Biotalk geconcentreerd wordt op kunst, wetenschap, nieuwe materialen en nieuwe technologieën. Met het workshop programma kunnen deelnemers zelf leren hoe te fermenteren, groeien of verbouwen."

Bron: https://www.mediamatic.net/nl/page/10341/over-mediamatic

Inspirerend:
* Zntuigen en ervaringen centraal stellen
* Onderzoekende houding
* Experiment + circulair (een holistische aanpak wat mij betref)
* Interessante cross-overs tussen kunst en andere disciplines en vakgebieden.
De onkruidenier is een kunstenaarscollectief die historisch-culturele en potentiële transformaties van de natuur onderzoekt en kijkt en naar de mogelijkheden van de mens om te evalueren. Het collectief bestaat sinds 2013 en bevat de volgende kunstenaars; Jonmar van Vlijmen, Rosanne van wijk en Ronald Boer. En sinds 2020 kwam projectleider Leonie Baars en studio assistent Laura Kneebone het team versterken.

SWEET-SWEAT speculeert over de mogelijkheden voor een nieuw type mens dat zich heeft aangepast aan een zoute leefomgeving.
In de trainingssessie ga je je actief verhouden tot het landschap en kijken hoe we het op andere manieren kunnen doen en op verschillende perspectieven.

Inspirerend:
* happening art/ritueel/performatief
* context afhankelijk
* mens en natuur -> verhoudingen onderzoeken
* post-humanistische inslag


Landart inspiratie -> Lessen suikerterrein.